Z Montevideo przez Buenos Aires do zielonej pampy

Najtrudniejszą częścią moich rowerowych wypraw są długie loty. Ten ostatni do Urugwaju, chociaż trwał 13 godzin, wspominam jednak dobrze, bo prawie cały czas spałem. 😌 A niedzielny poranek w Montevideo przebiegał naprawdę sprawnie. Odprawa celna i paszportowa trwała zaledwie kilka minut. Rower dotarł w idealnym stanie. Potem szybki montaż mojego Speca w terminalu przylotów i jestem gotowy do drogi!

Jazda z lotniska okazała się bezproblemowa. Drogi szerokie, grzeczni kierowcy i sporo ścieżek rowerowych.

Do hotelu jadę Ramblą - czyli szerokim nadmorskimi deptakiem, który jest ulubionym miejscem relaksu dla mieszkańców Montevideo.

Po szybkim zakwaterowaniu w hotelu America, 😉 ruszyłem na spotkanie z Martą @videozmontevideo, która była tego dnia moją przewodniczką po stolicy Urugwaju. Zwiedziliśmy piękne chociaż malutkie stare miasto, port i oczywiście Ramblę. Po raz pierwszy miałem też okazję posmakować pysznej urugwajskiej wołowiny, która jest podobno nawet lepsza od argentyńskiej.

Po tych 6 intensywnych

godzinach czuję, że polubiłem ten kraj. Za południowy luz i niesamowitą tolerancję. Za świetny klimat i cudowne jedzenie. No po prostu fajnie tu. Gdybyście byli kiedyś w tej części świata, to gorąco namawiam żebyście zwiedzili Urugwaj z Martą. Naprawdę warto!

W poniedziałkowy poranek ruszam w pierwszy dłuższy etap w kierunku Colonia del Sacramento, skąd popłynę we środę do Buenos Aires.

126 km z Montevideo do miasteczka Nueva Helvecia to odkrywanie wiejskiego Urugwaju. Co zapamiętam? Porządne drogi, pola i pastwiska po horyzont. I jeszcze to, że na prowincji jeździ mnóstwo naprawdę starych aut. Ponieważ Urugwaj ma gigantyczne cła na nowe samochody, ludzie potrafią tu jeździć na co dzień naprawdę starymi furami. 😍

No i ta pyszna wołowina, której zjadam tutaj ogromne ilości. Ale nic w tym dziwnego. To przecież najważniejszy produkt eksportowy Urugwaju.

Pod wiejskim sklepikiem gdzieś na trasie, miałem też miłe spotkanie z Julianem. Ten mlody Kolumbijczyk z Bogoty, kończy właśnie swoją roczną wyprawę przez Amerykę Południową. Taki to ma dobrze. Rok na rowerze! 😎

We wtorek kolejny etap. Z Nueva Helvecia dojechałem do Colonia del Sacramento. Tu moja urugwajska jazda się kończy. Po drugiej stronie Rio de la Plata jest już Argentyna. 🇦🇷 Gdy rano wejdę na prom to po godzinie wysiądę w Buenos Aires.

Urugwaj 🇺🇾 okazał się bezpiecznym i nowoczesnym krajem. A uprzejmi kierowcy, porządne i raczej puste drogi, to ogromny atut dla rowerzysty.

Tu jest jednak zupełnie inaczej niż w Europie. 3 mln ludzi i 9 mln krów. Legalne związki jednopłciowe, eutanazja i prostytucja. Marihuana w każdej aptece. Obowiązkowy udział w wyborach i wiek emerytalny dla kobiet - 55, a dla mężczyzn 60 lat. A na dodatek nikt się tu nigdzie nie śpieszy, w niedzielę cały kraj grilluje i wszyscy piją yerba mate. 😎

We środę rano melduję się na przystani promowej w Colonia del Sacramento. Muszę być godzinę wcześniej, ponieważ przed wejściem na pokład trzeba przejść odprawę graniczną urugwajską i argentyńską. Wszystko przebiega jednak bardzo sprawnie. Bilet do Buenos Aires kosztuje 1500 urugwajskich peso, czyli około 150 zł i co ważne - rower płynie z nami za darmo! 👍

Po 75-minutowym rejsie bardzo komfortowym promem lądujemy w Buenos. Odprawa celna sprowadza się do pytania czy chcę coś zgłosić do oclenia. Kiedy zaprzeczam, uśmiechnięty celnik mówi "witamy w Argentynie" i jestem gotowy do jazdy. 😃

Argentyński etap mojej wyprawy zaczynam z wysokiego C, bo Buenos Aires robi naprawdę wielkie wrażenie! Miasto jest ogromne. Mieszka tutaj ponad 3 miliony ludzi, a w aglomeracji prawie 14! 😮

Centrum jest bogate, zatłoczone, bardzo efektowne i po prostu ładne. Ale inne dzielnice, które udało mi się tego dnia przejechać na rowerze, też robią dobre wrażenie. Wbrew temu co czytałem w internecie, można się tu czuć całkiem bezpiecznie. Mniej wiecej tak samo jak w dużym polskim mieście. 🤪 

Zwiedzam tę ogromną połudiowoamerykańską metropolię do późnego wieczora. Trochę na rowerze, potem na piechotę. Jest naprawdę ekscytująco, a ja cieszę się z tego pięknego, boskiego Buenos Aires! 😍

We czwartek rano po szybkim śniadaniu, startuję z centrum Buenos Aires w kierunki zachodnim. Przede mną prawie 1000 kilometrów do Mendozy, skąd zacznę wspinaczkę w Andy.

Ale na razie (a piszę te słowa w niedzielę 16 listopada) kolejny dzień przemierzam bezkresne argentyńskie niziny. Pampa jest zielona, pusta, słoneczna i jedzie się bardzo dobrze. Miasteczka pojawiają się na mojej trasie co kilkadziesiąt kilometrów. Na ogromnych pastwiskach widzę tysiące krów i konie. Ludzi bardzo mało.

Za mną 750 kilometrów na rowerze i mam nadzieję, że pod koniec tygodnia dotrę do Mendozy.